تفسیر قابل توجه در نسخه یازدهم
تفسیر قابل توجه در نسخه یازدهم
تبلیغات 1913 برای نسخه یازدهم
ویکیگفتاورد دارای متن اصلی مربوط به این مقاله است
دروغ گفتن یک ملت
در سال 1917، با استفاده از نام مستعار S.S. Van Dine، منتقد نقاش و نویسندۀ آمریکا ویلارد هانتینگتون راایت، انتشار اطلاعات غلط درباره یک ملت را منتشر کرد، یک انتقاد 200 صفحه ای از اشتباهات و تعصبات نسخه یازدهمین مجله ی انگلیس بریتانیکا. رایت ادعا کرد که بریتانیکا «با غلط نادرست بودن، بی عدالتی غیر قابل انکار، تعصبات غم انگیز و وطن پرستانه، خصومت های شخصی، خطاهای فاحشی واقعی، نادیده انگاشتن دانش آموزان، نادیده گرفتن فرهنگ غربی انگلیس، عرفان عجیب و غریب و تحقیر آمیز آمریکا برای پیشرفت آمریکا» مشخص شده است. [8]
آموس شهری شیرک، که به علت خواندن نسخه های یازدهم و چهاردهم خود به طور کامل خوانده می شود، گفت که او چهاردهمین نسخه را "یك پیشرفت بزرگ" در یازدهم دانست و اظهار داشت كه "بیشتر مواد به طور كامل بازنویسی شده اند".
رابرت كاليسون در كتابشناسی: تاریخ آنها در طول قرون (1966) از یك نسخه ی یازدهم نوشت كه این احتمالا بهترین نسخه بریتانیكا است كه تا كنون منتشر شده است و با Enciclopedia Italiana و Espasa به عنوان یکی از سه بزرگترین این آخرین نسخه بود که تقریبا به طور کامل در بریتانیا تولید می شد و موقعیت آن در زمان به عنوان خلاصه ای از دانش جهان قبل از آغاز جنگ جهانی اول بسیار ارزشمند بود. "
سر کنت کلارک، در بخش دیگری از چوب (1974)، در مورد نسخه ی یازدهم نوشت: "یک پرش از یک سوژه به سوی دیگر، به طرز شگفت انگیزی به خاطر ذهن و خصوصیات نویسندگان آنها، به وسیله واقعیت ها و تاریخ ها. این آخرین دایره المعارف سنتی دیدر است که فرض می کند که اطلاعات را فقط می توان به خاطر حفظ آن با توجه به تعصب کمی رنگ کرد. هنگامی که TS Eliot نوشت: "روح در صندوق عقب، خواندن Encyclopædia Britannica،" قطعا فکر می کرد از نسخه یازدهم. " (کلارک به شعر سال 1929 الیوت "Animula" اشاره می کند.) این یکی از کارهای مورد علاقه جرج لوئیس بورخس بود و منبع اطلاعات و لذت بردن از کل زندگی اش بود. [9]
در سال 1912، ریاضیدان L. C. Karpinski از چاپ یازدهم برای اشتباهات در مقالاتی درباره تاریخ ریاضیات انتقاد کرد، که هیچ کدام از آن توسط متخصصان نوشته نشده بود. [10]
نویسنده انگلیسی و کشیش سابق، جوزف مک کیب، در دروغ و فلاشهای Encyclopædia Britannica (1947) ادعا کرد که بریتانیکا تحت فشار کلیسای کاتولیک روم پس از نسخه 11 سانسور شد. [11]
مقامات اعم از ویرجینیا وولف به استادان، نسخه 11 را برای داشتن عقاید بورژوایی و قدیم در هنر، ادبیات و علوم اجتماعی مورد انتقاد قرار دادند. [4] یک استاد معاصر کرنل، ادوارد بیت تکنر، در سال 1912 نوشت: "بریتانیکا جدید فضای روانشناختی روز و نسلش را بازتولید نمی کند ... علیرغم هولو قدرت و با وجود بررسی کارکنان، بخش اعظم آن مقالات ثانویه به طور کلی روانشناسی ... با الزامات خواننده هوشمند سازگار نیست. »[12]
منتقدان چندین نسخه را با نژادپرستی و جنس گرایی متهم کرده اند. [4] [13] نسخه یازدهم، کوکلوکس کلان را به عنوان محافظت از نژاد سفید و بازگرداندن نظم به جنوب آمریکا پس از جنگ داخلی آمریکا، با اشاره به نیاز به "کنترل negro"، و "اغلب رخ داد جرم تجاوز توسط negro مردان بر زنان سفید پوست "[14] [15] به همین ترتیب، مقاله "تمدن" برای نژادهای اصطلاحی استدلال می کند که این غیر منطقی است که "دستورالعمل های کمتری را برای تحویل صفوف دزدان، ناقضان و جنایتکاران ... که امروزه مانع پیشرفت نژادی را تهدید می کنند" [16] نسخه ی یازدهم بیوگرافی ماری کوری با وجود برنده ی جایزه ی نوبل او در فیزیک در سال 1903 و جایزه ی نوبل شیمی در سال 1911، هرچند به طور خلاصه در زیر بیوگرافی شوهرش پیر کوری [17] ذکر شده است. بریتانیکا یک کارمند سرمقاله بزرگ کار می کرد که صدها مقاله را برای آنها نگاشته بودند. [4]
تبلیغات 1913 برای نسخه یازدهم
ویکیگفتاورد دارای متن اصلی مربوط به این مقاله است
دروغ گفتن یک ملت
در سال 1917، با استفاده از نام مستعار S.S. Van Dine، منتقد نقاش و نویسندۀ آمریکا ویلارد هانتینگتون راایت، انتشار اطلاعات غلط درباره یک ملت را منتشر کرد، یک انتقاد 200 صفحه ای از اشتباهات و تعصبات نسخه یازدهمین مجله ی انگلیس بریتانیکا. رایت ادعا کرد که بریتانیکا «با غلط نادرست بودن، بی عدالتی غیر قابل انکار، تعصبات غم انگیز و وطن پرستانه، خصومت های شخصی، خطاهای فاحشی واقعی، نادیده انگاشتن دانش آموزان، نادیده گرفتن فرهنگ غربی انگلیس، عرفان عجیب و غریب و تحقیر آمیز آمریکا برای پیشرفت آمریکا» مشخص شده است. [8]
آموس شهری شیرک، که به علت خواندن نسخه های یازدهم و چهاردهم خود به طور کامل خوانده می شود، گفت که او چهاردهمین نسخه را "یك پیشرفت بزرگ" در یازدهم دانست و اظهار داشت كه "بیشتر مواد به طور كامل بازنویسی شده اند".
رابرت كاليسون در كتابشناسی: تاریخ آنها در طول قرون (1966) از یك نسخه ی یازدهم نوشت كه این احتمالا بهترین نسخه بریتانیكا است كه تا كنون منتشر شده است و با Enciclopedia Italiana و Espasa به عنوان یکی از سه بزرگترین این آخرین نسخه بود که تقریبا به طور کامل در بریتانیا تولید می شد و موقعیت آن در زمان به عنوان خلاصه ای از دانش جهان قبل از آغاز جنگ جهانی اول بسیار ارزشمند بود. "
سر کنت کلارک، در بخش دیگری از چوب (1974)، در مورد نسخه ی یازدهم نوشت: "یک پرش از یک سوژه به سوی دیگر، به طرز شگفت انگیزی به خاطر ذهن و خصوصیات نویسندگان آنها، به وسیله واقعیت ها و تاریخ ها. این آخرین دایره المعارف سنتی دیدر است که فرض می کند که اطلاعات را فقط می توان به خاطر حفظ آن با توجه به تعصب کمی رنگ کرد. هنگامی که TS Eliot نوشت: "روح در صندوق عقب، خواندن Encyclopædia Britannica،" قطعا فکر می کرد از نسخه یازدهم. " (کلارک به شعر سال 1929 الیوت "Animula" اشاره می کند.) این یکی از کارهای مورد علاقه جرج لوئیس بورخس بود و منبع اطلاعات و لذت بردن از کل زندگی اش بود. [9]
در سال 1912، ریاضیدان L. C. Karpinski از چاپ یازدهم برای اشتباهات در مقالاتی درباره تاریخ ریاضیات انتقاد کرد، که هیچ کدام از آن توسط متخصصان نوشته نشده بود. [10]
نویسنده انگلیسی و کشیش سابق، جوزف مک کیب، در دروغ و فلاشهای Encyclopædia Britannica (1947) ادعا کرد که بریتانیکا تحت فشار کلیسای کاتولیک روم پس از نسخه 11 سانسور شد. [11]
مقامات اعم از ویرجینیا وولف به استادان، نسخه 11 را برای داشتن عقاید بورژوایی و قدیم در هنر، ادبیات و علوم اجتماعی مورد انتقاد قرار دادند. [4] یک استاد معاصر کرنل، ادوارد بیت تکنر، در سال 1912 نوشت: "بریتانیکا جدید فضای روانشناختی روز و نسلش را بازتولید نمی کند ... علیرغم هولو قدرت و با وجود بررسی کارکنان، بخش اعظم آن مقالات ثانویه به طور کلی روانشناسی ... با الزامات خواننده هوشمند سازگار نیست. »[12]
منتقدان چندین نسخه را با نژادپرستی و جنس گرایی متهم کرده اند. [4] [13] نسخه یازدهم، کوکلوکس کلان را به عنوان محافظت از نژاد سفید و بازگرداندن نظم به جنوب آمریکا پس از جنگ داخلی آمریکا، با اشاره به نیاز به "کنترل negro"، و "اغلب رخ داد جرم تجاوز توسط negro مردان بر زنان سفید پوست "[14] [15] به همین ترتیب، مقاله "تمدن" برای نژادهای اصطلاحی استدلال می کند که این غیر منطقی است که "دستورالعمل های کمتری را برای تحویل صفوف دزدان، ناقضان و جنایتکاران ... که امروزه مانع پیشرفت نژادی را تهدید می کنند" [16] نسخه ی یازدهم بیوگرافی ماری کوری با وجود برنده ی جایزه ی نوبل او در فیزیک در سال 1903 و جایزه ی نوبل شیمی در سال 1911، هرچند به طور خلاصه در زیر بیوگرافی شوهرش پیر کوری [17] ذکر شده است. بریتانیکا یک کارمند سرمقاله بزرگ کار می کرد که صدها مقاله را برای آنها نگاشته بودند. [4]
برچسب ها : ,